English Cocker Spaniel ( อิงลิช ค็อกเกอร์ สเปเนียล )
อิงลิช ค็อกเกอร์ สเปเนียล ( English Cocker Spaniel ) เป็นสุนัขขนาดกลางที่มีหูยาวและมีนิสัยร่าเริง “ค็อกเกอร์” ในชื่อของพวกเขามาจากวันที่พวกเขาล่าสัตว์ที่วูดค็อกในประเทศอังกฤษ แม้ว่าอิงลิชค็อกเกอร์จะเคยถูกใช้เพื่อล่านกประเภทอื่นๆ เช่นกัน
พวกเขาสร้างสุนัขที่เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผู้ที่สามารถออกกำลังกายได้ตามต้องการ แม้แต่ผู้อยู่อาศัยในอพาร์ตเมนต์ ก็จะรักลูกสุนัขที่น่ารักและปรับตัวได้ อ่านต่อไปเพื่อดูว่านี่คือสายพันธุ์สำหรับคุณหรือไม่!
ดูลักษณะสายพันธุ์สุนัขและข้อเท็จจริงเกี่ยวกับ อิงลิช ค็อกเกอร์ สเปเนียล ด้านล่าง!
สิ่งที่ควรรู้เกี่ยวกับสายพันธุ์นี้
ความแตกต่างระหว่าง อิงลิช ค็อกเกอร์ และ ค็อกเกอร์ สเปเนียล คุณดูอย่างไร? เมื่อไม่นานมานี้อเมริกันค็อกเกอร์และอิงลิชค็อกเกอร์ ถือเป็นสายพันธุ์เดียวกัน การตัดสินใจที่จะจำแนกพวกมันเป็นสายพันธุ์ที่แยกจากกันเกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1930 เมื่อเห็นได้ชัดว่าค็อกเกอร์สเปเนียลในสหรัฐอเมริกาแตกต่างจากในอังกฤษ
ความแตกต่างอย่างหนึ่งคือขนาดอิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลมีขนาดใหญ่กว่า อเมริกันค็อกเกอร์สเปเนียล พวกเขายังมีประเภทร่างกายที่แตกต่างกัน และแตกต่างจากอเมริกันค็อกเกอร์ อิงลิชค็อกเกอร์มีแนวโน้มที่จะพบได้ในสนามพร้อมกับลูกพี่ลูกน้องของเขา ฟิลด์สเปเนียล และ สปริงเกอร์สเปเนียลของอังกฤษและเวลส์
อิงลิชค็อกเกอร์ที่มีส่วนร่วมมีความสุขและเสน่หา เขาเป็นสุนัขที่แข็งแรง ปากกระบอกปืนที่ยาวและเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ดวงตาที่แสดงออก หูยาวที่เอื้อมไปด้านหน้าเมื่อยื่นออกมาที่ปลายจมูก และมีหางที่เทียบชิดขอบ อิงลิชค็อกเกอร์มีขนยาวปานกลาง แม้ว่าขนของอิงลิชค็อกเกอร์ที่คุณเห็นในทุ่งจะมีขนที่สั้นกว่าในเวทีการแสดง พวกเขาสูง 14 ถึง 17 นิ้วที่ไหล่และหนักระหว่าง 26 ถึง 34 ปอนด์
สุนัขพันธุ์อิงลิชค็อกเกอร์มีความแข็งแกร่งและมีพลังมาก พวกเขายังเป็นสุนัขที่อยากรู้อยากเห็นและชอบสำรวจสิ่งต่างๆ อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลเป็นสุนัขรีทรีฟเวอร์ที่ยอดเยี่ยมและมีปากที่บอบบางซึ่งสามารถล่าสัตว์ได้ดีในภูมิประเทศที่ยากลำบาก
แม้ว่าอิงลิชค็อกเกอร์จะฉลาด แต่ก็อาจดื้อรั้นในบางครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาไม่เห็นเหตุผลที่ดีในการทำสิ่งที่คุณต้องการให้พวกเขาทำ การฝึกการเชื่อฟังเป็นความคิดที่ดีกับสุนัขทุกตัว แต่สำหรับสุนัขล่าสัตว์โดยเฉพาะ คุณต้องฝึกพวกมันให้มาเมื่อได้รับเรียกและปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ
เนื่องจากพวกเขารักคนของพวกเขามาก จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้การฝึกอบรมที่อ่อนโยนและสม่ำเสมอซึ่งจะไม่ทำลายจิตวิญญาณของสุนัขของคุณ การฝึกอบรมยังช่วยให้ อิงลิชค็อกเกอร์ของคุณมีแรงกระตุ้นทางจิตใจ นี่คือสุนัขที่รักการเรียนรู้ พรสวรรค์ของอิงลิชค็อกเกอร์ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในสนามเท่านั้น เขายังสามารถติดตาม การทดลองเชื่อฟัง ฟลายบอล และความคล่องตัวได้เป็นอย่างดี
เนื่องจากอิงลิชค็อกเกอร์ให้ความสำคัญกับผู้คนมาก พวกเขาจึงเติบโตได้เมื่ออยู่กับครอบครัวและสามารถกลายเป็นตัวทำลายล้างได้หากปล่อยทิ้งไว้ตามลำพังบ่อยครั้งโดยไม่มีเพื่อนหรือกิจกรรมใดๆ พวกเขาเข้ากันได้ดีกับเด็ก ๆ และเป็นเพื่อนที่ดีกับคนทุกวัย
แม้ว่าพวกมันจะตื่นตัวและจะเห่าเมื่อมีเสียง อย่าคาดหวังว่าพวกมันจะเป็นสุนัขอารักขาที่มีประสิทธิภาพ พวกเขาเป็นมิตรมากเกินไปสำหรับงานประเภทนั้น และมักจะจบลงด้วยการเลียมือของคนแปลกหน้าที่พวกเขาพบ ขณะกระดิกหาง
ไฮไลท์
- อิงลิช ค็อกเกอร์ สเปเนียล อาจเป็นเรื่องยากที่จะฝึกฝนในบ้าน ขอแนะนำให้ฝึกลังไม้
- อิงลิช ค็อกเกอร์บางตัวเห่ามากเกินไป
- สุนัขอิงลิชค็อกเกอร์ กระตือรือร้นที่จะเอาใจและชอบอยู่ใกล้ชิดกับครอบครัวของพวกเขา แต่พวกเขาเป็นสุนัขล่าสัตว์และอาจเริ่มไล่นกหรือสัตว์เล็ก ๆ เมื่ออยู่ข้างนอก อย่าลืมคอยจูงอิงลิชค็อกเกอร์ทุกครั้งที่คุณไม่ได้อยู่ในพื้นที่ที่มีรั้วกั้น สอนให้เขามาหาคุณเมื่อคุณเรียก
- ค็อกเกอร์มีบุคลิกที่ “นุ่มนวล” วิธีการฝึกอบรมที่รุนแรงอาจทำให้พวกเขาหวาดกลัวหรือปิดตัวลงโดยสิ้นเชิง อย่าลืมใช้การฝึกที่อ่อนโยนและสม่ำเสมอเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
- ถ้าอิงลิชค็อกเกอร์ของคุณไม่ได้ออกกำลังกายเพียงพอ เขาอาจจะอ้วนและเป็นอันตรายได้
- หูยาวของอิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียล มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่หู
- เพื่อให้ได้สุนัขที่แข็งแรง อย่าซื้อลูกสุนัขจากพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ขาดความรับผิดชอบ โรงงานลูกสุนัข หรือร้านขายสัตว์เลี้ยง มองหาพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่มีชื่อเสียงที่ทำการทดสอบสุนัขที่ผสมพันธุ์เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีโรคทางพันธุกรรมที่อาจส่งผ่านไปยังลูกสุนัขได้และมีนิสัยที่ดี
ประวัติ
สเปเนียลที่มีขนาดต่างกันมีมานานหลายศตวรรษ มีการอ้างอิงถึงสแปเนียลจนถึงผลงานของชอเซอร์และเช็คสเปียร์ สเปเนียลมีสองประเภท : แลนด์สเปเนียลและวอเตอร์สเปเนียล อิงลิชค็อกเกอร์เป็นสมาชิกของครอบครัวแลนด์สเปเนียล พวกเขาใช้ชื่อมาจากงานที่ทำ ซึ่งก็คือการล่านกหัวขวาน ซึ่งเป็นนกชนิดหนึ่ง
จนกระทั่งศตวรรษที่ผ่านมา ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สเปเนียลครอกตัวเดียวจะมีลูกสุนัขขนาดต่างๆ กัน พ่อพันธุ์แม่พันธุ์จะตัดสินใจว่าลูกสุนัขจะใช้อะไรในครอกที่เหมาะสมที่สุด ขึ้นอยู่กับขนาด กล้ามเนื้อ ความฉลาด และความแข็งแกร่งของพวกมัน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม นักผสมพันธุ์ชาวอังกฤษได้เริ่มแบ่งสเปเนียลออกเป็นสายพันธุ์เฉพาะ ได้แก่ อิงลิชสปริงเกอร์, เวลส์สปริงเกอร์, ค็อกเกอร์, ฟิลด์, ซัสเซ็กซ์, คลัมเบอร์ และ ไอริชวอเตอร์สเปเนียล
สเปเนียลทั้งหมดที่มีน้ำหนักน้อยกว่า 25 ปอนด์จัดอยู่ในประเภทค็อกเกอร์สเปเนียล อย่างไรก็ตาม มีการโต้เถียงกันเกี่ยวกับการกำหนดน้ำหนักบางส่วน ดังนั้นในที่สุดจึงตัดสินใจว่าประเภทควรจะมีความสำคัญมากกว่าน้ำหนักในการกำหนดสายพันธุ์ของสุนัข ในปี พ.ศ. 2428 สโมสรสเปเนียลของอังกฤษได้ก่อตั้งขึ้น งานแรกของสโมสรคือการสร้างมาตรฐานพันธุ์สำหรับสเปเนียลแต่ละประเภท
อีกด้านหนึ่งของสระน้ำ การพัฒนาของค็อกเกอร์ได้เปลี่ยนไปในทิศทางที่ต่างไปจากเดิม พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ชาวอเมริกันได้รับการคัดเลือกสำหรับสุนัขตัวเล็กที่มีกะโหลกศีรษะที่โค้งมน ปากกระบอกที่สั้นกว่า และขนที่หนักกว่า ในปี 1935 เป็นที่ชัดเจนว่า อเมริกันค็อกเกอร์สเปเนียลและอังกฤษเป็นสองประเภทที่แตกต่างกันมาก
อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลคลับแห่งอเมริกา ก่อตั้งขึ้นในปี 1936 และ ชมรมสุนัขอเมริกัน รู้จักทั้งสองสายพันธุ์ว่าเป็นสายพันธุ์ที่แยกจากกันในปี 1946 โดยที่หนึ่งถูกเรียกว่า อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลและค็อกเกอร์สเปเนียล
แม้ว่า อเมริกันค็อกเกอร์สเปเนียลจะได้รับความนิยมอย่างมากในสหรัฐอเมริกา แต่อิงลิชค็อกเกอร์เป็นสายพันธุ์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในสหราชอาณาจักร ในสหรัฐอเมริกา การขาดความนิยมในตัวมันได้ช่วยให้สายพันธุ์นี้ยังคงสุขภาพแข็งแรงและซื่อสัตย์ต่อรากเหง้าในฐานะสุนัขล่าสัตว์และเป็นเพื่อนที่น่าพึงพอใจ อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลปัจจุบันอยู่ในอันดับที่ 74 จาก 155 สายพันธุ์และพันธุ์ที่ลงทะเบียนโดย AKC
ขนาดตัว
อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียล เพศผู้สูง 16 ถึง 17 นิ้วและหนัก 28 ถึง 34 ปอนด์ ตัวเมียสูง 15 ถึง 16 นิ้ว และหนัก 26 ถึง 32 ปอนด์
บุคลิกและท่าทาง
อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียล อธิบายว่าร่าเริงและรักใคร่ด้วยอารมณ์ที่เท่าเทียมกัน เขาเป็นคนขี้เล่น ฝึกสอนได้ และเป็นมิตรกับผู้คน (แม้ว่าบางครั้งสงวนไว้กับคนแปลกหน้า) และสุนัขตัวอื่นๆ อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลจะเห่าเพื่อให้คุณรู้ว่ามีคนกำลังเข้ามา ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นสุนัขเฝ้าบ้านที่ดี แต่ในฐานะสเปเนียลทั่วไป พวกเขาจะแสดงให้โจรเห็นอย่างมีความสุขว่าเงินอยู่ที่ไหน
เช่นเดียวกับสุนัขทุกตัว อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลต้องการการเข้าสังคมตั้งแต่เนิ่นๆ เช่น การได้พบปะผู้คน สถานที่ท่องเที่ยว เสียง และประสบการณ์ต่างๆ มากมาย เมื่อพวกเขายังเด็ก การขัดเกลาทางสังคมช่วยให้แน่ใจว่าลูกสุนัขอิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลของคุณเติบโตขึ้นมาเป็นสุนัขที่มีความรอบรู้
สุขภาพและความแข็งแรง
อิงลิชค็อกเกอร์สเปเนียลมักมีสุขภาพดี แต่ก็เหมือนกับทุกสายพันธุ์ พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีภาวะสุขภาพบางอย่าง อิงลิชค็อกเกอร์บางตัวจะไม่เป็นโรคเหล่านี้ทั้งหมด แต่สิ่งสำคัญคือต้องระวังหากคุณกำลังพิจารณาสายพันธุ์นี้
หากคุณกำลังจะซื้อลูกสุนัข ให้หาพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ที่ดีซึ่งจะแสดงให้คุณเห็นถึงข้อกำหนดด้านสุขภาพสำหรับทั้งพ่อแม่ของลูกสุนัขของคุณ ใบรับรองสุขภาพพิสูจน์ว่าสุนัขได้รับการทดสอบและปลอดจากอาการบางอย่าง
ในอิงลิชค็อกเกอร์คุณควรคาดหวังว่าจะได้รับการตรวจสุขภาพจาก มูลนิธิออร์โทพีดิกส์สำหรับสัตว์ (OFA) สำหรับ ข้อสะโพกเสื่อม (ด้วยคะแนนยุติธรรมหรือดีกว่า) ข้อศอกเสื่อม ภาวะพร่องฮอร์โมนไทรอยด์ และโรควอนวิลลิแบรนด์ จากมหาวิทยาลัยออเบิร์นสำหรับภาวะลิ่มเลือดอุดตัน และจากมูลนิธิทะเบียนตาสุนัข (CERF) ที่รับรองว่าดวงตาเป็นปกติ คุณสามารถยืนยันการตรวจสุขภาพได้โดยตรวจสอบเว็บไซต์ของ OFA (offa.org)
- ปัญหาสายตา : ค็อกเกอร์มักมีปัญหาสายตาหลายอย่าง รวมถึงการฝ่อจอประสาทตาโปรเกรสซีฟ (PRA) โรคความเสื่อมของเซลล์ภาพเรตินอลที่ทำให้ตาบอด ต้อกระจก ฟิล์มขุ่นที่ปกคลุมดวงตา ต้อหิน ภาวะที่ความดันสร้างขึ้นภายในลูกตา และความผิดปกติของดวงตา หากคุณสังเกตเห็นรอยแดงในดวงตาของค็อกเกอร์ หรือถ้าเขาเริ่มถูใบหน้าบ่อยๆ ให้พาเขาไปพบสัตวแพทย์เพื่อตรวจร่างกาย
- ข้อสะโพกเสื่อม : ปัจจัยหลายอย่าง รวมถึงพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และอาหาร มีส่วนทำให้เกิดความผิดปกติของข้อสะโพกค็อกเกอร์ที่ได้รับผลกระทบอาจสามารถมีชีวิตที่ปกติและมีสุขภาพที่ดี แม้ว่าคุณจะต้องติดตามการออกกำลังกายของพวกเขาและไม่อนุญาตให้พวกเขาหักโหมจนเกินไป ในกรณีที่รุนแรงค็อกเกอร์ของคุณอาจต้องผ่าตัดเปลี่ยนสะโพกเพื่อให้ไปไหนมาไหนได้ง่าย
- ภาวะไตวาย : ไตล้มเหลวตั้งแต่อายุยังน้อย (อายุระหว่าง 9 ถึง 24 เดือน) เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวและคิดว่าเป็นกรรมพันธุ์
- หูหนวกทางประสาทสัมผัสแต่กำเนิด : นี่เป็นภาวะที่พบได้เฉพาะในอิงลิชค็อกเกอร์บางส่วนเท่านั้น อาการนี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่แรกเกิดสำหรับลูกสุนัขที่ได้รับผลกระทบที่มีการเสื่อมของการได้ยินจนถึงหูหนวกเมื่ออายุ 4 สัปดาห์ พ่อพันธุ์แม่พันธุ์อิงลิชค็อกเกอร์กำลังเริ่มทดสอบสุนัขหูหนวกก่อนผสมพันธุ์
- ภาวะหัวใจโต : นี่เป็นโรคที่กล้ามเนื้อหัวใจขยายตัวมากเกินไป ดูเหมือนว่าจะส่งผลกระทบต่ออิงลิชค็อกเกอร์ที่เป็นสีทึบเป็นหลัก สัญญาณต่างๆ ได้แก่ น้ำหนักลด อ่อนแรง ท้องอืด ไอ เป็นลม และหัวใจเต้นเร็ว การวินิจฉัยทำได้ด้วยการเอกซเรย์และการตรวจหัวใจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง
การดูแล
อิงลิช ค็อกเกอร์ สเปเนียลสามารถปรับตัวได้และยังสามารถใช้ชีวิตในอพาร์ตเมนต์ได้ดี ตราบใดที่พวกเขาได้รับการออกกำลังกายทุกวันเพื่อรักษารูปร่าง นี่คือสายพันธุ์ที่มีความแข็งแกร่งอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงชอบเดินยาว เร็ว เล่นเกมดึง หรือเล่นกีฬา เช่น ความคล่องตัวหรือฟลายบอล
ลูกสุนัขมีความต้องการออกกำลังกายที่แตกต่างกัน ตั้งแต่อายุ 9 สัปดาห์ถึง 4 เดือน โรงเรียนอนุบาลลูกสุนัขสัปดาห์ละครั้งหรือสองครั้งเป็นวิธีที่ดีสำหรับพวกเขาในการออกกำลังกาย ฝึกฝน และเข้าสังคม รวมทั้งเวลาเล่น 15 ถึง 20 นาทีในสนามทั้งเช้าและเย็น โยนลูกบอลให้พวกเขาดึง
ตั้งแต่อายุ 4 ถึง 6 เดือน ชั้นเรียนเชื่อฟังทุกสัปดาห์และการเดินครึ่งไมล์ทุกวันจะตอบสนองความต้องการของพวกเขา รวมถึงเวลาเล่นในสนามด้วย อายุตั้งแต่ 6 เดือนถึง 1 ขวบ เล่นดึงลูกบอลในช่วงเช้าหรือเย็นที่อากาศเย็นสบาย ไม่ใช่ในช่วงที่อากาศร้อนในตอนกลางวัน ดำเนินการต่อเพื่อจำกัดการเดินให้เหลือครึ่งไมล์
หลังจากที่เขาอายุได้ 1 ขวบ ลูกสุนัขอิงลิชค็อกเกอร์ก็สามารถวิ่งเหยาะๆ กับคุณได้ แต่ให้รักษาระยะห่างไว้ให้น้อยกว่าหนึ่งไมล์และให้หยุดพักระหว่างทางบ่อยๆ ในขณะที่เขาเติบโตอย่างต่อเนื่อง คุณสามารถเพิ่มระยะทางและเวลาที่คุณวิ่งได้ ระดับการออกกำลังกายที่สำเร็จการศึกษาเหล่านี้จะช่วยปกป้องกระดูกและข้อต่อที่กำลังพัฒนาของเขา
สอนอิงลิชค็อกเกอร์ของคุณด้วยมือที่อ่อนโยน เขามีนิสัยชอบสแปเนียลที่อ่อนไหวและจะไม่ตอบสนองต่อความเกรี้ยวกราด ใช้เทคนิคการเสริมแรงเชิงบวก เช่น การให้รางวัลอาหาร การชมเชย และการเล่น เขาเป็นคนเรียนรู้เร็ว และถ้าคุณฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอและสนุกสนาน คุณจะพอใจกับความสามารถของเขามากกว่า
เช่นเดียวกับสุนัขทุกตัวอิงลิชค็อกเกอร์มีด้านซุกซน เก็บอาหารและขยะให้พ้นมือ รวมถึงสิ่งอื่น ๆ ที่คุณไม่ต้องการให้พวกเขาเข้าไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ลูกสุนัขขี้สงสัย ลังไม้เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการป้องกันไม่ให้อิงลิชค็อกเกอร์ของคุณประสบปัญหาเมื่อคุณไม่ได้อยู่ใกล้ๆ คอยดูแล
การให้อาหาร
ปริมาณที่แนะนำต่อวัน: อาหารแห้งคุณภาพสูง 1 ถึง 2 ถ้วยต่อวัน แบ่งเป็น 2 มื้อ
หมายเหตุ: ปริมาณอาหารที่สุนัขโตเต็มวัยของคุณกินเข้าไปนั้นขึ้นอยู่กับขนาด อายุ การสร้าง เมตาบอลิซึม และระดับกิจกรรม สุนัขมีปัจจัยเช่นเดียวกับคน และไม่จำเป็นต้องได้รับอาหารในปริมาณเท่ากัน เกือบจะเป็นไปโดยไม่ได้บอกว่าสุนัขที่กระตือรือร้นต้องการมากกว่าสุนัขที่ไม่กระตือรือร้น คุณภาพของอาหารสุนัขที่คุณซื้อยังสร้างความแตกต่าง ยิ่งอาหารสุนัขดีเท่าไร อาหารสุนัขก็จะยิ่งไปหล่อเลี้ยงสุนัขของคุณได้มากขึ้นเท่านั้น และคุณจะต้องเขย่าชามของสุนัขให้น้อยลง
อิงลิชค็อกเกอร์ชอบกินและพวกเขาจะอ้วนถ้าคุณไม่ระวัง รักษาอิงลิชค็อกเกอร์ของคุณให้อยู่ในสภาพดีโดยการวัดอาหารของเขาและให้อาหารมันวันละสองครั้งแทนที่จะทิ้งอาหารไว้ตลอดเวลา หากคุณไม่แน่ใจว่าเขามีน้ำหนักเกินหรือไม่ ให้ทดสอบสายตาและการทดสอบเชิงปฏิบัติกับเขา
อันดับแรก มองลงไปที่เขา คุณควรจะสามารถเห็นเอวได้ จากนั้นวางมือบนหลังของเขา นิ้วหัวแม่มือไปตามกระดูกสันหลัง โดยให้นิ้วกางลง คุณควรรู้สึกได้ แต่ไม่เห็นซี่โครงของเขาโดยไม่ต้องออกแรงกด หากคุณทำไม่ได้ เขาต้องการอาหารน้อยลงและออกกำลังกายมากขึ้น
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการให้อาหารอิงลิชค็อกเกอร์โปรดดูหลักเกณฑ์ในการซื้ออาหารที่เหมาะสม การให้อาหารลูกสุนัข และการให้อาหารสุนัขโตของคุณ
